Świetnie rozumiem konwencję tego filmu - chciał pokazać, że mimo ciężkiej sytuacji i w obliczu śmierci należy cieszyć się życiem, zwyczajnie tym co mamy. Zobrazował siłę miłości rodziny oraz jak bardzo jest ona ważna. Zastanawiam się jednak, skąd te liczne uniesienia. Film nie jest zły, ale również nie jest bardzo dobry, a zwłaszcza genialny. Takie historie są potrzebne, takie które będą mogły pocieszać tych, którym odebrano kiedyś wolność. Może być również iskierką nadziei dla ludzi, którzy upadli i zgubili sens w swoim życiu. Zakładam, że w czasie premiery filmu, miał on dużo większe znaczenie niż dzisiaj. Myślę, że ludzie dają mu tak wysokie noty, bo kierują się w większości swoimi uczuciami, szczególnie wrażliwością – mnie tutaj nie ruszył. Historia jest tu mało realistyczna, poniekąd naiwna, ale taka miała być. Niestety, dla mnie film nie zachwyca. Jest tak, ponieważ nie uważam, że samo przedstawienie ciężkiego i trudnego tematu czyni z filmu arcydzieło. Mimo wszystko, cieszę się jego wysokim miejscem w rankingu, bo może zostać zauważony przez większą ilość odbiorców, a co za tym idzie, częściej dawać szanse na pewną refleksję.